Πόση σημασία της δίνουμε;
Τα τελευταία τουλάχιστον δέκα χρόνια, πολλοί μιλάμε για την ψυχική υγεία και τη μεγάλη αξία αυτής για το ευ ζην μας.
Πόσο όμως έχουμε εκπαιδευτεί ουσιαστικά να τη φροντίζουμε; Πόσο ευαισθητοποιημένοι είμαστε να αναγνωρίζουμε την τεράστια σημασία μιας έννοιας που ενώ γιορτάζεται κάθε χρόνο, με ημερίδες και εκδηλώσεις, στην πραγματικότητα συνεχώς υποβιβάζεται;
Εν καιρώ μιας βαθιά υπαρξιακής κρίσης, η ανθρωπότητά μας βομβαρδίζεται ανελλιπώς από φαινόμενα βίας, επιθετικότητας και εκδικητικότητας. Το συναίσθημα του τρόμου μοιάζει να είναι το επικρατούν, όχι μόνο λόγω των ίδιων των φαινομένων, αλλά και λόγω της αθρόας πληροφόρησης αυτών. Οι άνθρωποι φαίνεται να αποφεύγουν την κοινότητα, η οποία αντί για αλληλεγγύη και ειλικρινείς σχέσεις, ισοδυναμεί πλέον με τρομοκρατία και επικινδυνότητα. Οι κοινωνίες μας οι μεγάλες μας ομάδες, φαίνεται να εξελίσσονται σε φοβισμένες μάζες. Την ίδια στιγμή όροι όπως «πολιτική ορθότητα», «διαφορετικότητα», «τοξικότητα», χρησιμοποιούνται κατά κόρον ισοδυναμώντας με μια υποτιθέμενη απόλυτη γνώση.
Τελικά όμως τί γίνεται; Γνωρίζουμε εις βάθος όσα λέμε ή απλά χρησιμοποιούμε «ξύλινους» όρους θεωρώντας ότι έχουμε κάνει το χρέος μας;
Πόσο ουσιαστικό χώρο άραγε μπορεί να πάρει η ψυχική υγεία σε έναν κόσμο που κάθε άλλο παρά για αυτό φροντίζει; Στην ψυχοθεραπεία συχνά λέμε ότι η αγάπη και η επανορθωτική εμπειρία θεραπεύουν. Η ψυχική υγεία φαίνεται να είναι πολλά περισσότερα από την ψυχοπαθολογία και την ασθένεια. Η αποδοχή είναι και οφείλει να είναι στάση ζωής. Ας ευαισθητοποιηθούμε, εκπαιδευτούμε και τελικά ας δώσουμε προσοχή σε μία έννοια που σήμερα γιορτάζει και η ανάγκη της είναι μεγάλη.
